Hüsnühâl

İnsan sürekli bir arayış içinde, durmadan arıyor. Kuytu ormanlarda, derin mağaralarda geziniyor. Dağların zirvesine çıkıyor, bulutların ötesine bakıyor. Başka gezegenlere ulaşıyor, uzayda dolaşıyor. ‘’Buldum!’’ dediğinde, bulduğunun aradığı olmadığını fark ediyor.

Aramanın telaşı ve bulmanın heyecanıyla bazen ne aradığını da unutuyor.  Aramayı bıraktığında bu kez kendini de kaybediyor.

Bir şeyler dokunması lazım insanın kalbine, bir şeyler duymalı ve bir şeyler gelmeli diline.

İlahi bir nefes değmeli, bezm-i elestten bir ses gelmeli ve verdiği sözü tekrar etmeli: ‘’Kâlû belâ, evet Rabbimizsin.’’ demeli.

 

Hüsnühâl, insanın uzakta aradığının kalbine sırlanmış olduğunu keşfettiği yolculuğu her gün Diyanet ve Risalet Radyoda...